قانون نظام صنفی کشور
قانون نظام صنفی کشور قانون نظام صنفي كشور با آخرين اصلاحات مصوب 1392/6/12 مجلس شوراي اسلامي فصل یک – تعاریف ماده 1 – نظام صنفي: قواعد و مقرراتي است كه
دامنه کاربرد
1 . در این استاندارد، مسئولیت حسابرس برای برنامهریزی حسابرسی صورتهای مالی مطرح میشود. این استاندارد اساساً برای حسابرسیهای بعدی (دورههای پس از حسابرسی نخستین) تدوین شده است. ملاحظات خاص در حسابرسی نخستین نیز، جداگانه مطرح میشود.
نقش و زمانبندی برنامهریزی
2 . برنامهریزی کار حسابرسی مستلزم تدوین طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی است. مزایای اصلی برنامهریزی مناسب کار برای حسابرسی صورتهای مالی به شرح زیر است: (رک: بندهای تـ1 تا تـ3)
تاریخ اجرا
3 . این استاندارد برای حسابرسی صورتهای مالی که دوره مالی آنها از اول فروردین 1392 و پس از آن شروع میشود، لازمالاجراست.
مشارکت اعضای اصلی تیم حسابرسی
5 . مدیرمسئول کار و سایر اعضای اصلی تیم حسابرسی باید در برنامهریزی حسابرسی شامل برنامهریزی کار و مشارکت در بحث بین اعضای تیم حسابرسی، نقش فعال داشته باشند. (رک: بند تـ4)
فعالیتهای مقدماتی
6 . حسابرس باید در شروع کار حسابرسی، فعالیتهای زیر را انجام دهد:
الف ـ اجرای روشهای الزامی طبق استاندارد 220[1] در خصوص تداوم کار حسابرسی و رابطه با صاحبکار،
ب ـ بررسی امکان رعایت الزامات اخلاقی شامل استقلال، طبق الزامات استاندارد 220[2]، و
پ ـ کسب شناخت از شرایط کار حسابرسی، طبق استاندارد 210[3]. (رک: بندهای تـ5 تا تـ7)
فعالیتهای برنامهریزی
7 . حسابرس باید طرح کلی حسابرسی را تدوین کند. این طرح باید دامنه رسیدگی، زمانبندی اجرا و مسیر حسابرسی را مشخص و رهنمودهای لازم را برای تدوین برنامه حسابرسی ارائه نماید.
8 . حسابرس برای تدوین طرح کلی حسابرسی باید:
الف ـ ویژگیهای کار حسابرسی را برای تعیین دامنه رسیدگی مشخص کند،
ب ـ اهداف گزارشگری کار حسابرسی را به منظور زمانبندی انجام کار و تعیین ماهیت اطلاعرسانی و ارتباطات مورد لزوم، مشخص کند،
پ ـ عواملی را که به قضاوت حرفهای وی برای هدایت کار تیم حسابرسی، مهم هستند مدنظر داشته باشد،
ت ـ نتایج فعالیتهای مقدماتی کار حسابرسی، و حسب مورد، مربوط بودن شناخت کسب شده از سایر خدمات حرفهای انجام شده توسط مدیرمسئول کار برای واحد تجاری را مورد توجه قرار دهد، و
ث ـ ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان منابع مورد نیاز برای انجام کار حسابرسی را تعیین کند. (رک: بندهای تـ 8 تا تـ 11)
9 . حسابرس باید برنامه حسابرسی را بهگونهای تدوین کند که دربرگیرنده موارد زیر باشد:
الف ـ ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان روشهای ارزیابی خطر، طبق استاندارد315[4].
ب ـ ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان روشهای حسابرسی لازم در سطح ادعاها، طبق استاندارد 330[5].
پ ـ سایر روشهای حسابرسی که برای انجام کار طبق استانداردهای حسابرسی ضروری است. (رک: بند تـ12)
10 . حسابرس باید در جریان انجام کار، حسب ضرورت، طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی را به روز کند و تغییرات لازم را در آنها اعمال نماید. (رک: بند تـ13)
11 . حسابرس باید در مرحله برنامهریزی، ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان هدایت و سرپرستی اعضای تیم حسابرسی و بررسی کار آنها را مشخص کند. (رک: بندهای تـ 14 و تـ15)
مستندسازی
12 . حسابرس باید موارد زیر را مستند کند[6]:
الف ـ طرح کلی حسابرسی،
ب ـ برنامه حسابرسی، و
پ ـ هرگونه تغییر بااهمیت در طرح کلی حسابرسی یا برنامه حسابرسی در جریان انجام کار و دلایل انجام این تغییرات. (رک: بندهای تـ16 تا تـ19)
ملاحظات خاص در حسابرسی نخستین
13 . حسابرس باید قبل از شروع حسابرسی نخستین، اقدامات زیر را انجام دهد:
الف ـ اجرای روشهای الزامی شده در استاندارد 220 درخصوص پذیرش کار حسابرسی و رابطه با صاحبکار[7]، و
ب ـ در صورت تغییر حسابرس، مکاتبه با حسابرس قبلی، طبق الزامات آیین رفتار حرفهای. (رک: بند تـ20)
[1]. استاندارد حسابرسی 220، ”کنترل کیفیت حسابرسی اطلاعات مالی تاریخی (تجدیدنظر شده 1386)“، بندهای 14 تا 18
نقش و زمانبندی برنامهریزی (رک: بند 2)
تـ1. ماهیت و دامنه فعالیتهای برنامهریزی، بسته به اندازه و پیچیدگی واحد تجاری، میزان شناخت اعضای اصلی تیم حسابرسی از واحد تجاری و تغییر شرایط در جریان انجام کار حسابرسی، متفاوت خواهد بود.
تـ2. برنامهریزی مرحلهای مجزا از یک کار حسابرسی نیست، بلکه فرایندی مستمر و پویاست که غالباً پس از گذشت مدت زمان کوتاهی از تکمیل کار حسابرسی قبلی (یا همزمان با آن) آغاز میشود و تا زمان تکمیل کار حسابرسی جاری، ادامه مییابد. در برنامهریزی به این موضوع توجه میشود که برخی از فعالیتها و روشهای حسابرسی باید قبل از اجرای روشهای حسابرسی دیگر تکمیل شود. برای مثال، در برنامهریزی، قبل از تشخیص و ارزیابی خطرهای تحریف بااهمیت، موضوعاتی از قبیل موارد زیر تکمیل میشود:
تـ3. حسابرس ممکن است برای تسهیل اجرا و مدیریت کار حسابرسی، برخی اجزای برنامهریزی حسابرسی را با مدیریت واحد تجاری مطرح کند (برای مثال، به منظور هماهنگ کردن برخی از روشهای حسابرسی برنامهریزی شده با کار کارکنان واحد تجاری). با وجود طرح این موضوعات با مدیریت، مسئولیت طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی همچنان به عهده حسابرس است. حسابرس هنگام مطرح کردن موضوعات مربوط به طرح کلی حسابرسی یا برنامه حسابرسی باید مراقب باشد که اثربخشی حسابرسی کاهش نیابد. برای مثال، مطرح کردن ماهیت و زمانبندی جزئیات روشهای حسابرسی با مدیران اجرایی واحد تجاری ممکن است منجر به قابل پیشبینی شدن روشهای حسابرسی برای مدیریت واحد تجاری شود و اثربخشی حسابرسی را کاهش دهد.
مشارکت اعضای اصلی تیم حسابرسی (رک: بند 5)
تـ4. مشارکت مدیرمسئول کار و سایر اعضای اصلی تیم حسابرسی در برنامهریزی حسابرسی، از طریق بکارگیری تجربه و بینش آنها، موجب افزایش اثربخشی و کارایی فرآیند برنامهریزی میشود.[1]
فعالیتهای مقدماتی (رک: بند 6)
تـ5. اجرای فعالیتهای مقدماتی مطرح شده در بند 6، هنگام شروع کار حسابرسی، به حسابرس در تشخیص و ارزیابی رویدادها یا شرایطی که ممکن است اثر نامطلوبی بر برنامهریزی و اجرای کار حسابرسی داشته باشد، کمک میکند.
تـ6. اجرای فعالیتهای مقدماتی، حسابرس را در برنامهریزی برای دستیابی به اهدافی مانند موارد زیر کمک میکند:
تـ7. حسابرس در مراحل مختلف کار حسابرسی، باوقوع شرایط جدید یا تغییر شرایط موجود، موضوع ادامه همکاری با صاحبکار و رعایت الزامات اخلاقی مربوط، بهویژه استقلال، را مورد توجه قرار میدهد. اجرای روشهای مقدماتی در رابطه با ادامه همکاری با صاحبکار و نیز ارزیابی چگونگی رعایت الزامات اخلاقی (شامل استقلال) در شروع کار حسابرسی به این معنی است که این روشها قبل از اجرای سایر فعالیتهای عمده کار حسابرسی جاری، تکمیل میشوند. در حسابرسی بعدی، غالباً روشهای مزبور در مدت زمان کوتاهی پس از تکمیل کار حسابرسی قبلی یا همزمان با آن اجرا میشوند.
فعالیتهای برنامهریزی
طرح کلی حسابرسی (رک: بندهای 7 و 8)
تـ8. تدوین طرح کلی حسابرسی، به شرط تکمیل روشهای ارزیابی خطر، در تعیین مواردی از قبیل موضوعات زیر به حسابرس کمک میکند:
تـ9. در پیوست این استاندارد، نمونههایی از ملاحظاتی که در تدوین طرح کلی حسابرسی در نظر گرفته میشود، درج شده است.
تـ10. پس از تدوین طرح کلی حسابرسی، برنامه حسابرسی میتواند با در نظر گرفتن موضوعات گوناگون مشخص شده در طرح کلی حسابرسی و باتوجه به ضرورت دستیابی به اهداف حسابرس از طریق استفاده بهینه از منابع حسابرسی، تدوین شود. تدوین طرح کلی حسابرسی و برنامه تفصیلی حسابرسی لزوماً دو فرایند مجزا یا متوالی نیستند بلکه وابسته به هم میباشند زیرا تغییر در یکی از آنها ممکن است موجب تغییر در دیگری شود.
ملاحظات خاص در حسابرسی واحدهای تجاری کوچک
تـ11. در حسابرسی واحدهای تجاری کوچک، تمامی کار حسابرسی ممکن است توسط یک تیم حسابرسی بسیار کوچک انجام شود. حسابرسی بسیاری از واحدهای تجاری کوچک توسط مدیر مسئول کار به تنهایی یا با همکاری یک نفر دیگر انجام میشود. در یک تیم حسابرسی کوچکتر، ایجاد هماهنگی و ارتباط بین اعضای تیم حسابرسی سادهتر است. تدوین طرح کلی حسابرسی برای حسابرسی واحدهای تجاری کوچک، کاری پیچیده و زمانبر نیست. طرح کلی حسابرسی به اندازه واحد تجاری، پیچیدگی کار حسابرسی و اندازه تیم حسابرسی، بستگی دارد. برای مثال، یک یادداشت کوتاه تهیه شده در زمان تکمیل کار حسابرسی قبلی (براساس بررسی کاربرگها و نکات مهم مشخص شده) که با مذاکرات انجام شده با مدیرـ مالک، بهروز میشود، چنانچه موضوعات مطرح شده در بند 8 را پوشش دهد، میتواند به عنوان طرح کلی حسابرسی مدون برای کار حسابرسی جاری استفاده شود.
برنامه حسابرسی (رک: بند 9)
تـ12. برنامه حسابرسی، تفصیلیتر از طرح کلی حسابرسی است زیرا دربرگیرنده ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان روشهای حسابرسی است که توسط اعضای تیم حسابرسی اجرا خواهد شد. برنامهریزی روشهای حسابرسی مزبور در جریان انجام حسابرسی به عنوان بخشی از برنامه حسابرسی صورت میگیرد. برای مثال، برنامهریزی روشهای ارزیابی خطر در ابتدای فرآیند حسابرسی انجام میشود. با اینحال، تعیین ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان روشهای حسابرسی لازم، به نتایج حاصل از اجرای روشهای ارزیابی خطر، بستگی دارد.
تغییرات برنامهریزی در جریان انجام حسابرسی (رک: بند 10)
تـ13. در نتیجه وقوع رویدادهای غیرمنتظره، تغییر شرایط، یا شواهد حسابرسی حاصل از اجرای روشهای حسابرسی، ممکن است ضرورت یابد حسابرس، طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی و در نتیجه، ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان روشهای حسابرسی لازم را، بر مبنای تجدیدنظر در ارزیابی خطرها، تعدیل کند. این موضوع هنگامی اتفاق میافتد که اطلاعات جدید کسب شده توسط حسابرس با اطلاعاتی که هنگام برنامهریزی روشهای حسابرسی، در اختیار وی بوده است تفاوت بااهمیتی داشته باشد. برای مثال، شواهد حسابرسی حاصل از اجرای آزمونهای محتوا ممکن است با شواهد حسابرسی حاصل از اجرای آزمون کنترلها، متناقض باشد.
هدایت، سرپرستی و بررسی (رک: بند 11)
تـ14. ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان هدایت و سرپرستی اعضای تیم حسابرسی و بررسی کار آنها به عوامل زیادی از جمله موارد زیر بستگی دارد:
استاندارد 220، رهنمودهای بیشتری را در مورد هدایت، سرپرستی و بررسی کار حسابرسی ارائه میدهد[2].
ملاحظات خاص در حسابرسی واحدهای تجاری کوچک
تـ15. چنانچه یک کار حسابرسی به طور کامل توسط مدیر مسئول کار انجام شود، مسائل مربوط به هدایت و سرپرستی اعضای تیم حسابرسی و بررسی کار آنها مورد نخواهد داشت. در چنین مواردی، مدیر مسئول کار، همه جنبههای کار را شخصاً انجام میدهد و از تمامی موضوعات مهم آگاه میشود. زمانی که تمام یک کار حسابرسی توسط یک نفر انجام میشود، دستیابی به یک نظر عینی درباره مناسب بودن قضاوتهای انجام شده، مشکل خواهد بود. چنانچه موضوعات بسیار پیچیده و غیرعادی وجود داشته باشد و حسابرسی توسط یک نفر انجام شود، مشاوره با سایر حسابرسان مجرب یا مراجع حرفهای ذیصلاح ممکن است مدنظر قرار گیرد.
مستندسازی (رک: بند 12)
تـ16. مستندسازی طرح کلی حسابرسی، سابقهای از تصمیمات مهمی است که برای برنامهریزی صحیح کار حسابرسی و اطلاعرسانی موضوعات بااهمیت به تیم حسابرسی ضروری است. برای مثال، حسابرس ممکن است طرح کلی حسابرسی را به شکل یادداشتی حاوی تصمیمات مهم درخصوص دامنه، زمانبندی و نحوه انجام کار حسابرسی، خلاصه کند.
تـ17. مستندسازی برنامه حسابرسی، سابقهای از ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان روشهای برنامهریزی شده برای ارزیابی خطر و روشهای حسابرسی لازم در سطح ادعاها در برخورد با خطرهای ارزیابی شده است. مستندسازی همچنین سابقهای از برنامهریزی صحیح روشهای حسابرسی است که امکان بررسی و تصویب آنها را قبل از اجرا فراهم میکند. حسابرس میتواند از برنامههای استاندارد حسابرسی یا چکلیستهای تکمیل کار که باتوجه به ویژگیهای یک کار حسابرسی خاص تعدیل میشود، استفاده کند.
تـ18. سابقه تغییرات مهم در طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی که به ایجاد تغییر در ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان روشهای حسابرسی منجر میشود، دلایل تغییرات مهم و پذیرش طرح کلی و برنامه حسابرسی نهایی را تشریح میکند. این سابقه همچنین برخورد مناسب با تغییرات مهم رخ داده در جریان انجام کار حسابرسی را منعکس میکند.
ملاحظات خاص در حسابرسی واحدهای تجاری کوچک
تـ19. همانطور که در بند تـ11 ذکر شد، برای حسابرسی یک واحد تجاری کوچک، ممکن است یک یادداشت خلاصه و مناسب به عنوان طرح کلی حسابرسی بکار رود. برای برنامهریزی حسابرسی واحدهای تجاری کوچک، برنامهها یا چکلیستهای استاندارد حسابرسی ممکن است با فرض وجود حداقل فعالیتهای کنترلی مربوط (که احتمالاً در واحدهای تجاری کوچک اینگونه است) استفاده شود به شرطی که باتوجه به شرایط کار (شامل ارزیابی خطر) تعدیل شود. (رک: بند تـ17)
ملاحظات خاص در حسابرسی نخستین (رک: بند 13)
تـ20. هدف برنامهریزی حسابرسی در حسابرسی نخستین و حسابرسیهای بعدی، مشابه است. از آنجا که حسابرس در حسابرسی نخستین، در مقایسه با حسابرسی بعدی، برای انجام برنامهریزی فاقد تجربه قبلی در رابطه با واحد تجاری است، ممکن است گسترش فعالیتهای برنامهریزی را ضروری تشخیص دهد. در حسابرسی نخستین، حسابرس ممکن است در تدوین طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی، موضوعات بیشتری شامل موارد زیر را مورد توجه قرار دهد:
پیوست
(رک: بندهای 7 و 8 و بندهای تـ8 تا تـ11)
ملاحظات مربوط به تدوین طرح کلی حسابرسی
در این پیوست مثالهایی از موضوعاتی ارائه شده است که حسابرس ممکن است در تدوین طرح کلی حسابرسی مدنظر قرار دهد. بسیاری از این موضوعات بر برنامه تفصیلی حسابرسی نیز تأثیر خواهد داشت. این مثالها طیف گستردهای از موضوعات مربوط در بیشتر کارهای حسابرسی را پوشش میدهند. هرچند برخی از موضوعات اشاره شده ممکن است توسط سایر استانداردهای حسابرسی الزامی شده باشند اما همه این موضوعات در تمامی کارهای حسابرسی مصداق ندارد و این فهرست، لزوماً کامل نیست.
ویژگیهای کار حسابرسی
اهداف گزارشگری، زمانبندی اجرای کار حسابرسی و ماهیت اطلاعرسانی
عوامل مهم، فعالیتهای مقدماتی و آگاهی کسب شده در سایر کارهای حسابرسی
ماهیت، زمانبندی و میزان منابع
[1]. استاندارد حسابرسی 315، بند 10، الزامات و رهنمودهایی برای نشست اعضای تیم حسابرسی به منظور بررسی احتمال آسیبپذیری صورتهای مالی مطرح میکند. استاندارد حسابرسی 240، ”مسئولیت حسابرس در ارتباط با تقلب، در حسابرسی صورتهای مالی (تجدیدنظر شده 1394)“، بند 15، رهنمودهایی را برای بحث بین اعضای تیم حسابرسی درباره آسیبپذیری صورتهای مالی واحد تجاری در نتیجه تقلب ارائه میکند.
[4]. استاندارد حسابرسی 320، ”اهمیت در برنامهریزی و اجرای عملیات حسابرسی (تجدیدنظر شده 1392)“
قانون نظام صنفی کشور قانون نظام صنفي كشور با آخرين اصلاحات مصوب 1392/6/12 مجلس شوراي اسلامي فصل یک – تعاریف ماده 1 – نظام صنفي: قواعد و مقرراتي است كه
آیین نامه اجرایی قانون حمایت از شرکتها و مؤسسات دانش بنیان و تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات شماره۱۴۱۶۰۲/ت۴۶۵۱۳هـ ۲۱/۸/۱۳۹۱ آیین نامه اجرایی قانون حمایت از شرکتها و موسسات دانش بنیان
قانون حمایت از شرکتها و مؤسسات دانش بنیان و تجاری سازی نوآوریها و اختراعات جناب آقای دکتر محمود احمدینژاد ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران عطف به نامه شماره40768/181333 مورخ 1387/10/8
با حساب افزار به روز باش قانونحمایتازحقوقمصرفکنندگان قانونحمایتازحقوقمصرفکنندگان قانونحمایتازحقوقمصرفکنندگان فصلاولـتعاریف ماده1ـ تعاریف 1ـ1ـ مصرف کننده: هر شخص حقیقی و یا حقوقی است که کالا یا خدمتی را خریداری